رسول ملاحسنی در کتاب «هواتو دارم» ما را با زندگی مرتضی عبداللهی آشنا می‌کند؛ از همان جوانانی که در مسجد شکوفا می شوند و هوش و شجاعتشان را در راه خدا به کار می‌برند.

شهید مدافع حرمی که به انواع هنرهای رزمی تسلط داشت و حواسش به همه بود از آنهایی که در هر شرایطی حاضر اند تا هوای مردم را داشته‌باشند.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

((همه را که به من سپرد از روی صندلی بلند شد، با همان چشم های اشک بار به مرتضی گفتم: با معرفت پس من چی، منو به کی میسپری؟

لبخند آرامی زد و گفت: نگران نباش، بهت قول میدم، خودم همه جا، همه وقت، هر طوری هم که بشه هواتو دارم...))